******
سی و ششمین سـال از سوگنـامه استقرار
حکومتی بـه نام جمهوری اسـلامی در سرزمینمـان در شرایطی گذشت که تلخ ترین و
سخت ترین سرگذشت این انقلاب در مقابله با ارزش های انسانی همگام شد.
کوروش کبیر، پادشاه ایران بزرگ، بیش از دو هزار و پانصد سال پیش، ارزش هایی همچون بشر دوستی و آزادی باورها را در منشور خود نهادینه کرد. این ارزش ها، پس از پایان جنگ جهانی دوم، سرمشق اعلامیه جهانی حقوق بشر و شالوده برقراری آرامش، امنیت و انسان دوستی برای همه ملت های آزاد جهان شد. شوربختانه، آزادی ها و حقوقی که ملت ایران پس از فراز و نشیب های بسیار در طول تاریخ، به ویژه در دوران مشروطیت بدست آوردند، در رودررویی با افراط گرایان انقلابی، از دست دادند.
بنای جمهوری اسلامی، با برگزاری رفراندومی نمایشی و مغایر با معیار های بین المللی، با آویختن بر کلام خدا و با بـرافراشتــن پـرچــم «اسلام سیاسی»، پایــه ریـزی شــد. اینچنین « دیانت » بـر « ایرانیت » و « ولایت فقیه » بر « کرامت ایرانی » جایگزین شد.
با نگاهی گذرا به کارنامه جمهوری اسلامی، در طول چهار دهه گذشته، به خوبی روشن می شود که حقوق اساسی ملت ایران به شکل روشمند نقض شده است:
اجرای انقلاب فرهنگی، تحمیل پوشش اسلامی، اعدام های گروهی ارتشیان و مسئولین سیاسی و اداری کشور بر پشت بام مدرسه رفاه با رای بیدادگاه های انقلاب اسلامی و به دستور روح الله خمینی، زنده سوزی بهاییان، کشتار اهل سنت و یهودیان، ترور کنشگران سیاسی در خارج از کشور، اعدام های دهه شصت، تحریم فرهنگ و هنر ایرانی، تحمیل هشت سال جنگ خانمانسوز، از همان آغاز موجب ویرانی کشور، بیخانمان شدن میلیون ها ایرانی در داخل و آوارگی میلیون ها ایرانی دیگر در خارج از کشور شد.
افزون براین، قتل های زنجیره ایی، اعدام نوکیشان، دگرباشان و دگراندیشان، بستن روزنامه ها، زندانی کردن روزنامه نگاران، دانشجویان، فرهنگیان و کنشگران مدنی و سیاسی، رعب و وحشت را در جامعه رایج کرد.
در نهایت، دستگیری وکلای مدافع زندانیان سیاسی و عقیدتی، سرکوب شدید جوانان و به ویژه زنان، فعالین کارگری و سندیکاها، شکنجه و تجاوز زندانیان، آزار و اذیت خانواده های آنها، بی اعتنایی به وضعیت جانبازان جنگی، اسیدپاشی بر دختران جوان، فقر و تنگدستی، بیکاری و اقتصاد ورشکسته، اعتیاد و فحشا، دروغ پردازی در تاریخ کهن و پربار سرزمینمان در کتاب های درسی، تحریم های کمرشکن و همچنان فرار و آوارگی میلیون ها ایرانی نسل سوم به دور از وطن، باعث تضعیف روحیه جامعه شد و سطح امید به زندگی مردم به شکل اسفناکی کاهش یافت.
همه این فجایع برای غارت نقدینگی و سرمایه ها و ذخایر کشورمان بوده است. نظام حاکم، در راستای سیاست های ماجراجویانه خود سرمایه های هنگفتی را در پشتیبانی از گروه های تروریستی در منطقه و جهان حیف و میل کرده است. سیاست های گروگانگیری و بحران زایی در منطقه از سویی، روابط دیپلماتیک ایران را با دنیای آزاد مخدوش کرد و از سوی دیگر، نام پرآوازه ایران را بعنوان یک کشور حامی تروریسم به پایین کشانده است.
فراموش نکنیم که پیش از انقلاب ۵۷، ملت ایران « حق مسلم » فنآوری هسته ای صلح آمیز را به دست آورده بود. این مهم، در نزد جهان آزاد به رسمیت شناخته شده بود. بسیاری از کشورهایی که امروز سیاست تحریم را در مقابل ایران پیشه کرده اند، در همان دوران، مشکلی با این فنآوری در ایران نداشتند. ولیکن، عملکرد غیر شفاف جمهوری اسلامی و زیرپا نهادن قوانین بین المللی، نه تنها این حق مسلم را از ملت ایران سلب کرد، بلکه حجم تحریم های شدید که هدفش به زانو درآوردن این حکومت بود، بردوش ایرانیان تحمیل گشت.
در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی، هر سال در چنین روزهایی با هزینه کردن از سرمایه های ملت ایران به پایـکوبی و جشن در مدارس، تولید برنامــه های تلویزیونی برای دگرگــونی تاریخ و سانسور راستی و برپایی میهمانی های گوناگون در سراسر جهان می پردازد، زیست بوم ایرانمان رو به نابودی است، دریاچه ها و تالاب ها رو به خشکی می روند و غباری سنگین از ناکارآمدی مدیریتی این نظام بر چهره خوزستانمان نشسته است.
هم میهنانم،
بر همگان روشن است که مشروعیت نظام جمهوری اسلامی از بین رفته و اقتدارش تضعیف شده است. امروز، این حکومت، جنازه خود را با زور اسلحه و قدرت به سختی می کشاند و به روزهای پایانی عمر تاریک خویش نزدیک می شود.
بیاییم، دست در دست هم، آینده را آنگونه که لیاقت هر ایرانی از هر مسلک و باور و تبار که باشد، بسازیم. تمرکز خود را بر همبستگی ملی و حفظ یکپارچگی ایران در راستای تقویت یک بدیل دمکراتیک و گیتی گرا قرار دهیم و سیاست های درون مرز و برون مرز کشورمان را به دست خود تعیین کنیم.
در راستای آشتی ملی، از آن دسته از مسئولان حكومتی، نیروهای نظامی و انتظامی و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی کشور که خود می دانند، این نظام به بن بست رسیده است و همچنان به ایـران و ایــرانی می اندیشند، دعوت می کنم تا از این نظام ضد ایرانی عبور کنند و به جنبش آزادیخواهی ملت ایران بپیوندند. به جای آنکه ابزار سرکوب باشید، سپری برای حفاظت ملت باشید. چراکه شما نیز می توانید دراین صورت سهم خود را در آینده سازی ایرانمان داشته باشید.
در افق ایران، تا برپایی یک سامانه پارلمانی و گیتی گرا، برگزاری انتخاباتی آزاد و عادلانه و تدوین قانون اساسی نوین مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، و تا برقراری اقتصادی سالم، رفاه و امنیت برای همه شهروندان ایرانی، و تا سربلندی ایران در دهکده جهانی، ما ملت ایران در این نبرد سرنوشت ساز دوشادوش یکدیگر خواهیم بود.
نور بر تاریکی پیروز است
رضا پهلوی
کوروش کبیر، پادشاه ایران بزرگ، بیش از دو هزار و پانصد سال پیش، ارزش هایی همچون بشر دوستی و آزادی باورها را در منشور خود نهادینه کرد. این ارزش ها، پس از پایان جنگ جهانی دوم، سرمشق اعلامیه جهانی حقوق بشر و شالوده برقراری آرامش، امنیت و انسان دوستی برای همه ملت های آزاد جهان شد. شوربختانه، آزادی ها و حقوقی که ملت ایران پس از فراز و نشیب های بسیار در طول تاریخ، به ویژه در دوران مشروطیت بدست آوردند، در رودررویی با افراط گرایان انقلابی، از دست دادند.
بنای جمهوری اسلامی، با برگزاری رفراندومی نمایشی و مغایر با معیار های بین المللی، با آویختن بر کلام خدا و با بـرافراشتــن پـرچــم «اسلام سیاسی»، پایــه ریـزی شــد. اینچنین « دیانت » بـر « ایرانیت » و « ولایت فقیه » بر « کرامت ایرانی » جایگزین شد.
با نگاهی گذرا به کارنامه جمهوری اسلامی، در طول چهار دهه گذشته، به خوبی روشن می شود که حقوق اساسی ملت ایران به شکل روشمند نقض شده است:
اجرای انقلاب فرهنگی، تحمیل پوشش اسلامی، اعدام های گروهی ارتشیان و مسئولین سیاسی و اداری کشور بر پشت بام مدرسه رفاه با رای بیدادگاه های انقلاب اسلامی و به دستور روح الله خمینی، زنده سوزی بهاییان، کشتار اهل سنت و یهودیان، ترور کنشگران سیاسی در خارج از کشور، اعدام های دهه شصت، تحریم فرهنگ و هنر ایرانی، تحمیل هشت سال جنگ خانمانسوز، از همان آغاز موجب ویرانی کشور، بیخانمان شدن میلیون ها ایرانی در داخل و آوارگی میلیون ها ایرانی دیگر در خارج از کشور شد.
افزون براین، قتل های زنجیره ایی، اعدام نوکیشان، دگرباشان و دگراندیشان، بستن روزنامه ها، زندانی کردن روزنامه نگاران، دانشجویان، فرهنگیان و کنشگران مدنی و سیاسی، رعب و وحشت را در جامعه رایج کرد.
در نهایت، دستگیری وکلای مدافع زندانیان سیاسی و عقیدتی، سرکوب شدید جوانان و به ویژه زنان، فعالین کارگری و سندیکاها، شکنجه و تجاوز زندانیان، آزار و اذیت خانواده های آنها، بی اعتنایی به وضعیت جانبازان جنگی، اسیدپاشی بر دختران جوان، فقر و تنگدستی، بیکاری و اقتصاد ورشکسته، اعتیاد و فحشا، دروغ پردازی در تاریخ کهن و پربار سرزمینمان در کتاب های درسی، تحریم های کمرشکن و همچنان فرار و آوارگی میلیون ها ایرانی نسل سوم به دور از وطن، باعث تضعیف روحیه جامعه شد و سطح امید به زندگی مردم به شکل اسفناکی کاهش یافت.
همه این فجایع برای غارت نقدینگی و سرمایه ها و ذخایر کشورمان بوده است. نظام حاکم، در راستای سیاست های ماجراجویانه خود سرمایه های هنگفتی را در پشتیبانی از گروه های تروریستی در منطقه و جهان حیف و میل کرده است. سیاست های گروگانگیری و بحران زایی در منطقه از سویی، روابط دیپلماتیک ایران را با دنیای آزاد مخدوش کرد و از سوی دیگر، نام پرآوازه ایران را بعنوان یک کشور حامی تروریسم به پایین کشانده است.
فراموش نکنیم که پیش از انقلاب ۵۷، ملت ایران « حق مسلم » فنآوری هسته ای صلح آمیز را به دست آورده بود. این مهم، در نزد جهان آزاد به رسمیت شناخته شده بود. بسیاری از کشورهایی که امروز سیاست تحریم را در مقابل ایران پیشه کرده اند، در همان دوران، مشکلی با این فنآوری در ایران نداشتند. ولیکن، عملکرد غیر شفاف جمهوری اسلامی و زیرپا نهادن قوانین بین المللی، نه تنها این حق مسلم را از ملت ایران سلب کرد، بلکه حجم تحریم های شدید که هدفش به زانو درآوردن این حکومت بود، بردوش ایرانیان تحمیل گشت.
در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی، هر سال در چنین روزهایی با هزینه کردن از سرمایه های ملت ایران به پایـکوبی و جشن در مدارس، تولید برنامــه های تلویزیونی برای دگرگــونی تاریخ و سانسور راستی و برپایی میهمانی های گوناگون در سراسر جهان می پردازد، زیست بوم ایرانمان رو به نابودی است، دریاچه ها و تالاب ها رو به خشکی می روند و غباری سنگین از ناکارآمدی مدیریتی این نظام بر چهره خوزستانمان نشسته است.
هم میهنانم،
بر همگان روشن است که مشروعیت نظام جمهوری اسلامی از بین رفته و اقتدارش تضعیف شده است. امروز، این حکومت، جنازه خود را با زور اسلحه و قدرت به سختی می کشاند و به روزهای پایانی عمر تاریک خویش نزدیک می شود.
بیاییم، دست در دست هم، آینده را آنگونه که لیاقت هر ایرانی از هر مسلک و باور و تبار که باشد، بسازیم. تمرکز خود را بر همبستگی ملی و حفظ یکپارچگی ایران در راستای تقویت یک بدیل دمکراتیک و گیتی گرا قرار دهیم و سیاست های درون مرز و برون مرز کشورمان را به دست خود تعیین کنیم.
در راستای آشتی ملی، از آن دسته از مسئولان حكومتی، نیروهای نظامی و انتظامی و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی کشور که خود می دانند، این نظام به بن بست رسیده است و همچنان به ایـران و ایــرانی می اندیشند، دعوت می کنم تا از این نظام ضد ایرانی عبور کنند و به جنبش آزادیخواهی ملت ایران بپیوندند. به جای آنکه ابزار سرکوب باشید، سپری برای حفاظت ملت باشید. چراکه شما نیز می توانید دراین صورت سهم خود را در آینده سازی ایرانمان داشته باشید.
در افق ایران، تا برپایی یک سامانه پارلمانی و گیتی گرا، برگزاری انتخاباتی آزاد و عادلانه و تدوین قانون اساسی نوین مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، و تا برقراری اقتصادی سالم، رفاه و امنیت برای همه شهروندان ایرانی، و تا سربلندی ایران در دهکده جهانی، ما ملت ایران در این نبرد سرنوشت ساز دوشادوش یکدیگر خواهیم بود.
نور بر تاریکی پیروز است
رضا پهلوی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر